Monday is ok, too. Part I: memory

Vorige week kocht ik bij de Aldi een bosje donkerrode freesia's. Nog nooit eerder haalde ik die rare dingen in huis: tutten-bloemen op lange, dunne stelen zonder bladeren. Maar het waren de favoriete bloemen van mijn oma, en deze rode waren niet eens heel erg stom. Waarom ik ze meenam? Nostalgie? Nieuwsgierigheid?

Toen de freesia's opengingen bleek waarom mijn oma zo van ze hield: allemachtig, wat ruiken die bloemen lekker! Zo tegen de avond geuren ze op hun sterkst. Als ik dan m'n ogen dicht doe ben ik zo weer in het huis waar mijn vader opgroeide en waar wij kleinkinderen graag gingen logeren: in Oosterbeek, op steenworp afstand van de Veluwse bossen.

Toen Sílvia in haar weblog (dat (nog) niet publiek toegankelijk is) de interesse in een wekelijkse foto/blog-opdracht peilde, meldde ik me enthousiast aan. De eerste opdracht luidde: "memory". Wat was er nou geschikter voor dit thema dan die gekke freesia's? Toen ik gisteren eindelijk zover was dat de foto's gemaakt konden worden, hingen de freesia's uitgebloeid op half zeven. Met vandaag de deadline en zonder fantasie voor een andere invulling van de opdracht, restte me niets anders dan vanmiddag na het werk als een gek op jacht te gaan naar nieuwe fotomodellen. Helaas vond ik niet van die mooie rooie, maar deze ruiken net zo lekker!

Andere inzendingen: Iona en Rosa.