
Zo ziet de hosta in mijn tuintje eruit. De schurken die dat op hun geweten hadden, waren echter onvindbaar. Tot het einde van de hittegolf zich met een donderslag aankondigde en de regen met bakken uit de lucht kwam. De een na de ander stak zijn voelsprieten uit en kwam vanonder de lavendel en achteruit de klimop.
Blij dat ik ze eindelijk te grazen kon nemen, gooide ik ze met een boog in de groenbak, dat zou ze leren. Maar 's nachts kwamen er kleine stemmetjes uit de container. Uit wroeging heb ik ze de volgende dag losgelaten in het park. Honderden van hun soort zijn zo gedeporteerd en de planten in mijn tuin halen opgelucht adem.
Ik kan me niet meer voorstellen dat ik toen ik een kleuter was, eens aan mijn ouders vroeg: "Als Sprietje dood is, krijgen we dan een slak?"